trunc(z)

Η συνάρτηση trunc επιστρέφει το μέρος ακέραιος του z. Η συνάρτηση αφαιρεί το δεκαδικό μέρος του z, δηλ. στρογγυλεύει στο μηδέν. Το z μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα πραγματικός αριθμός ή ένα μιγαδικός αριθμός. Αν το z είναι ένας μιγαδικός αριθμός, η συνάρτηση επιστρέφει trunc(re(z))+trunc(im(z))i.

fract(z)

Η συνάρτηση fract επιστρέφει το κλασματικό μέρος του z. Η συνάρτηση αφαιρεί το τμήμα ακέραιος του z, δηλαδή fract(z) = z - trunc(z). Το z μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα πραγματικός αριθμός ή ένα μιγαδικός αριθμός. Αν το z είναι ένας μιγαδικός αριθμός, η συνάρτηση επιστρέφει fract(re(z))+fract(im(z))i.

ceil(z)

Η συνάρτηση ceil βρίσκει τον ελάχιστο ακέραιος όχι μικρότερο από z. Το z μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα πραγματικός αριθμός ή ένα μιγαδικός αριθμός. Αν το z είναι ένας μιγαδικός αριθμός, η συνάρτηση επιστρέφει ceil(re(z))+ceil(im(z))i.

floor(z)

Η συνάρτηση floor, που λέγεται επίσης συνάρτηση του μέγιστου ακεραίου, δίνει τον μέγιστο ακέραιος όχι μεγαλύτερο από z. Το z μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα πραγματικός αριθμός ή ένα μιγαδικός αριθμός. Αν το z είναι ένας μιγαδικός αριθμός, η συνάρτηση επιστρέφει floor(re(z))+floor(im(z))i.

round(z,n)

Η συνάρτηση round στρογγυλοποιεί το z σε έναν αριθμό δεκαδικών που δίνεται από το n. Το z μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα πραγματικός αριθμός ή ένα μιγαδικός αριθμός. Αν το z είναι ένας μιγαδικός αριθμός, η συνάρτηση επιστρέφει round(re(z),n)+round(im(z),n)i. Το n μπορεί να είναι κάθε αριθμητική παράσταση που υπολογίζει ένα ακέραιος. Αν το n<0, το z στρογγυλοποιείται σε n θέσεις στα αριστερά του δεκαδικού σημείου.